Van de nood een deugd…

Foto: ISO 400 | 200mm | f11 | 1/25 sec

Zo langzamerhand schikken we ons in de huidige situatie. Onze bewegingsruimte is sterk ingeperkt en onze middellange termijnplannen zullen we helaas moeten herzien. Het zijn rare tijden… Decennialang zijn we gewend aan een maximale vorm van vrijheid: dat we ons zonder enige vorm van restricties kunnen bewegen waar en wanneer we willen. Je beseft je nu dat het een luxe is zo überhaupt te kunnen leven. Wàt een mindshift!

Thuisblijven is voor mij niet erg. Maar na een werkdag op een paar vierkante meter achter de laptop wil je wel eens iets anders. Dus om even los te komen van de huidige monotonie ga ik in de regio met de camera op pad. Letterlijk en figuurlijk wordt de ruimte om mij heen groter en loop ik de weidsheid in: de velden in, paden op en over oude landweggetjes. In een gebied waar nauwelijks iemand zich bevindt.

Ik voel mij dan ook bevoorrecht met de hobby die ik heb. Waar anderen momenteel belemmerd worden bij het uitoefenen van hun passie, kan ik gelukkig nog naar hartenlust fotograferen.

Enigszins cynisch bekeken biedt ‘social distancing’ mij zelfs een klein voordeel: mijn privé agenda is leger geworden, waardoor ik nu vaker op pad kan gaan. En een fatsoenlijke afstand tot mijn fotomaatje(s) is al helemaal geen probleem: voor een ander standpunt sta ik immers liever elders in het veld.

Zo kan ik gelukkig van de nood een deugd maken.