Als ik met anderen over mijn passie spreek dan hoor ik meestal dat men niet zo’n ochtendmens is. Vóór zonsopkomst op je bestemming in actie komen voelt voor menigeen immers vreemd aan. Niets is minder waar.
Voor mij is dit hèt moment waarop alles in elkaar grijpt. Je ziet de natuur in z’n volle ongereptheid. Met een opkomende zon die als een warme deken langzaam over het landschap heen strijkt. Nog even en de eenden gaan foerageren. Wilde ganzen zwemmen in groepjes rond. Onverstoord door menselijke afwezigheid. Voordat ze straks schuw wegvliegen bij het zien van de eerste mountainbikers. Daarna volgen meestal de joggers.
Ik aanschouw dit schilderachtig landschap graag op enige afstand. De zon vertoont een gele gloed. En komt geleidelijk op. Voor mij staat de klok even stil…. Kijk… Luister… Bewonder…
