Deze reis heb ik een jaar van te voren geboekt. En het was afgelopen september dat ik (eindelijk) vertrek om een volle week met de camera op te gaan. Deze periode heb ik zorgvuldig gekozen, want alleen dan is hier de herfst op z’n hoogtepunt. De ‘Indian Summer’ van Noord-Europa.
Na een vlieg- en daarna een treinreis van ca. 3 uur pakken ew de auto om vervolgens het gebied in te rijden. Hier is hier ongekend rustig. Deze week kom je nauwelijks iemand tegen en zelfs op de wegen rijdt er slechts een hele enkele keer een auto ons tegemoet.
Zo ver het oog reikt zijn de (bonte) kleuren ongelooflijk intens. Overal zijn geelbladerige berkenbomen te zien. Berkjes die een stuk kleiner en meer gedrongen zijn dan we in Nederland gewend zijn. De bomen staan in dit gebied – waarvan de bergtoppen om ons heen rond de 2000m liggen – dan ook een stuk hoger en kouder. Het gehele gebied is rotsachtig en wordt bedekt met o.a. het gezichtsbepalende rendiermos.
Het nationaal park is zó indrukwekkend dat ik op de eerste dag onvoldoende ‘in mijn flow’ kom. ‘s-Avonds bekijken we de opnames en herbeleef ik de lange dag. Ik beoordeel mijn foto’s en weet waar ik de volgende dag nog meer aan kan werken. Door meer focus aan te brengen en meer rust nemen om het gebied op me in te laten werken.
Regelmatig veranderen hier de weersomstandigheden. Het is duidelijk dat het seizoen wisselt. Die week magen we dan ook van alles mee: zon, regen, wind èn sneeuw. Met onze kleding hebben daar voldoende rekening mee gehouden. En óók door die veranderende omstandigheden raak ik telkens maar niet op het landschap uitgekeken. Telkens weer is de lucht en het licht anders op het scherm van mijn camera.
De dagen vliegen voorbij. En zelfs na een volle week fotograferen raak ik nog steeds niet uitgekeken. Hier wil ik absoluut nog een keer terug. Liefst 3 weken en met een camper!
Reacties
Mooooi Roderik!!!!!!
Ook mooi dat je dit op deze wijze deelt en dat we een klein beetje mee mogen ‘proeven’ ..!!!! Adembenemende plaatjes heb je weer gemaakt!