Het duurde even voordat we de knoop hebben doorgehakt, maar deze zomer is het zo ver. De aantrekkingskracht van ruimte en vrijheid is waanzinnig groot. De uitgestrekte bossen, rustige wegen en rijke natuur lonken nu ècht definitief.
We kennen het land onvoldoende en laten ons dan ook graag door anderen inspireren. Zo zoek ik online contact op met een lokale natuurfotograaf, wiens fotografiestijl me erg aanspreekt. Een vlotte mailwisseling levert al gauw behulpzame tips op van fraaie locaties. En zo worden de plannen steeds concreter.
Het is even zoeken naar dit natuurreservaat, maar eenmaal aangekomen ontdek ik al gauw het bijzondere van dit kustgebied. Deze gladde, rondvormige rotsplateau’s stammen uit de ijstijd. De smeltende ijsschotsen hebben de rotsen geslepen in de kenmerkende langwerpige vormen, zoals we ze nu bewandelen. Delen zijn gekerfd met ondiepe groeven. Die ooit zijn ontstaan toen het smeltend ijs bevroren stenen tegen de ondervloer schraapte. Op diverse plekken bevinden zich in deze rotsblokken kuilen, die gevuld zijn met zee- en regenwater. Tussen al dat zware gesteente groeit prachtige vegetatie: heide, Engels gras, zeebiet… En eenmaal boven op die oer-rotsen aangekomen heb je oneindig mooi uitzicht op de zee.
Op deze plek ben ik drie keer geweest. Telkens onder andere omstandigheden: onder de hete zon, tijdens harde wind en op een vroege, milde zomerochtend. Het leverde drie verschillende impressies op. Drie bijzondere momenten van volmaakte tevredenheid.
Volgend jaar gaan we weer. Het is liefde op het eerste gezicht.
Reacties
Roderik, mooi verhaal en hele mooie foto. Maar waar ben je ?
Dank je! Ik stuur je wel even een mailtje, Marien.