Tijdens onze fotoreis afgelopen september trekken we verder het hoge landschap in. De bergen kennen hier ronde toppen. Volledig anders dan bv. de Franse Alpen. De sneeuw ligt al vroeg op het berglandschap.

Eenmaal boven aangekomen is het ijzig koud. Door de harde wind snijden de sneeuwkorrels hard over je wangen. We zijn hier op ca. 2300m hoogte. Het is even het gebied verkennen en al gauw ontdek ik de fraaie lijnen in het onherbergzame landschap. De bewolking is grijs, maar gelukkig komt er af en toe tekening aan de lucht. Dan pakt de zon even z’n momentjes en geeft nèt dat beetje extra kleur aan het landschap.

Hier zie je niemand, behalve die enkele andere fotograaf. Ik loop hier rustig van plek naar plek. Constant om mij heen kijkend naar de bijzondere omgeving. Op gezette tijden moet ik mijn statief goed vasthouden, want anders slaat ‘ie om door de harde wind. En juist die moeilijkere omstandigheden versterken mijn beleving van dit fraaie berggebied.

Na een paar uur wordt het tijd om mij op te warmen. Ik loop terug naar het enige gebouw, dat ooit bestemd was voor militairen. Inmiddels is het een trekkershut, waar je even kan bijkomen van de bergwandeling. Warme dranken zijn hier lekkerder dan ooit te voren…!

Geef een reactie

dertien − 7 =

Translate »